Zaterdag 22 oktober, wij zitten in hotel Ckoi aan het ontbijt, midden in de woenstijn, kom nu pas aanschrijven toe. Wij zijn al 5 dagen onderweg en heel wat meegemaakt. Te veel om nog neer te pennen. Na een dag en nacht reizen kwamen wij aan in Chili op 19 oktober om 5.35 in de ochtend. Overigens de vlucht verliep plezierig en goed.
Santiago de Chili 19 en 21 okt.
De eerste 2 nachten verblijven wij in appartement Urbano Bellas Artes.
Wij hebben geluk er hangt geen smog boven de stad, wij hebben een heldere hemel en genieten van het mooie uitzicht. De eerste dag zijn wij gelijk gaan lopen door de wijk Bella Vista en de mooie muurschilderingen bewonderd. Wij gaan met de teleferico de berg op naar San Christobal, een aparte ervaring, een mystieke sfeer met het Jezus beeld en de mooie terrassen met heel bijzondere muziek. Op de achtergrond had je de bergen met sneeuw.
De volgende dag hebben wij heel toeristisch de "Hop Off" bus genomen en 'smiddags een mooie mall bezocht. Vrijdag 21 okt hebben wij de binnenlandse vlucht genomen van Santiago naar Calama. Een 4 runner gehuurd en de woenstijn ingereden. Wij hadden het gevoel alsof wij op de maan reden het is behoorlijk hoog 2800m goed te voelen. De oren klapten dicht en een lichte duizeligheid bij sommigen. Een prachtig gebied met verschillende kleuren aarde. Moeilijk te beschrijven een aanrader om zelf te ervaren. 'Savonds heerlijk lokaal gegeten bij "La Casona".
De volgende dag zijn wij door de woestijn gereden naar Termas de Puritama dit lag op 3850 hoog, beneden in het dal waren de Termabaden. Dit was een hele afdaling. Daar hebben wij gebadderd het water was heerlijk warm 35 graden, relaxend.Tja.......en nu naar boven....op die hoogte. Rein is de enige die de challenge aandurfde. Heel knap, hij heeft het gedaan. Wij hebben ons laten transporteren, verstandige keus, wij hadden dat zeker niet gered. De tocht gaat verder naar Geysers del Tatio, een mooie rit onderweg kwamen wij wilde Lama's tegen helaas was het gesloten. Alleen van een afstand hebben wij de Geysers gezien. Op de parkeerplaats kregen wij bezoek van een wilde wolf. Op de terug weg kwam er een oud vrouwtje vanuit het niets ons een lift vragen.
Zondag 23 oktober, na het ontbijt rijden wij door het maanlandschap richting Lagunas Cejary Piedra. Wij maken een wandeling door het natuurpark en Cock en Rein nemen de challenge aan om in het ijskoude zoutmeer een duikje te nemen. Stoer! Door het hoge zout gehalte blijf je drijven in het meer Laguna Piedra. Je huid blijft trekken, je moet je gelijk afspoelen. De tocht wordt voortgezet naar het nationaal park Salar de Tara, het grootste zoutmeer van Chili. Oefffff, wat heet, Will en ik besluiten niet mee te gaan lopen. 
Maandag 24 oktober, wij verlaten San Pedro de Atacama om 7 uur later aan te komen in Iquique.
Weer een bijzondere rit door het maanlandschap, er groeide helemaal niets. Er was niets te eten en te drinken onderweg. Gelukkig kwamen wij een "mijn" dorp tegen waar wij de auto vol gooiden en in het bijzonder in een wegrestaurant tussen de mijnwerkers hebben geluncht, de dames een heerlijke kippensoep en de heren een bord spaghetti. Wij brengen een bezoek aan Humberstone, een verlaten mijndorp, dat op de Unesco werelderfgoed lijst staat. Wat ons opviel was de vele faciliteiten en de goede zorg voor de arbeiders. In 1830 gesticht tot 1960 wanneer de laatste bewoner het dorp verlaat. Nu tijd om te eten, douchen en lekker slapen. Morgen gaan wij langs de stille oceaan naar Calama.
28 oktober, Valparaiso. Een havenstadje met talrijke gekleurde huisjes tegen de heuvels aan. Heel anders dan Santiago, tamelijk chaotisch desondanks met een aparte charme. Het valt mij op dat er veel zwervers zijn. Per taxi laten wij ons af en toe de berg op en af vervoeren. Zoveel gekleurde huisjes als hier heb ik tot nu toe niet gezien. Jammer dat niet alles mooi onderhouden is. Ons hotel Carbernet ligt mooi met uitzicht op de haven welliswaar is het berekoud op ons terrasje. Brrrrrrr........we zitten hier met truien, jassen en zelfs sjalen om.
29 oktober, na een heerlijk ontbijt rijden wij met een prive taxi naar de airport van Santiago de Chile. Een rit van anderhalf uur langs de wijnvelden. De temperatuur is vanochtend aangenaam, wel truien en sjaals maar geen jassen. Een fijne vlucht, anderhalf uur later landen wij in Puerto Montt, het meren district, een havenstadje in het zuiden van Chili. Wij halen de gehuurde Toyota 4 runner op, laden de koffers in de achterbak en hit the road op zoek naar ons gereseveerde hotel.
31 oktober, Chiloe, het tweede grootste eiland van Chili, het is er erg groen, het regent hier ook veel, al hebben wij best geluk! Het is vooral omwille van de vele kerken met de unieke houtstructuur bekend en zij behoren sinds 2000 tot het Unesco-werelderfgoed. Gistermiddag kwamen wij hier aan nadat wij de Toyota 4 runner op de Ferry hebben gezet. Eerst reden wij naar Ancud een klein dorp waar de meeste reizigers stoppen voor een bezoek aan Islote de Punihuil, de eilandjes waar pinguins leven. Wij kiezen voor het droge, we gaan in een strandtentje wat drinken en zetten daarna voort richting ons hotel. "Palafito Verde". Zeer mooi en knus houtenhut op palen. Vanavond gaan wij een heerlijke home made pasta eten. Tot straks. Lekker gegeten en nu het verhaal van de ferry van vandaag. Wij zijn naar een klein eilandje gegaan net zo groot als Curacao, we konden het niet laten. Om daar te komen moesten wij met een veer pontje over. De heen weg was geen probleem echter de terug tocht was spectaculair. Een zeer klein pontje waar 5 auto's op konden. Door de 5e auto kon de achterklep niet dicht. Normaal rijd je met de voorkant erop en weer met de voorkant eraf. Maar vanmiddag moesten wij achteruit eraf. Best spannend, want je kon niet keren.
4 november, wij zitten nu in Puerto Montt op de boot "Navimag" nog even en gaan wij varen tusen de fjorden richting Puerto Natales waar wij 7 november de boot weer zullen verlaten. De bedoeling is dat wij door prachtige natuur gaan varen. Als het meezit gaan wij walvissen, dolfijnen en pinguins zien. Ook mooie zonsondergang. Spannend! De blauwe Toyota 4 runner hebben wij vanochtend rond half 12 bij Eurocar ingeleverd en vanuit daar met de taxi naar het Navimag bedrijf gegaan, een gedoe met de koffers en verder met een grote toeristenbus naar de boot.
5 november, vroeg wakker, zitten om 8 uur aan de ontbijttafel. We maken een mooie tocht door de kanalen en de fjorden en worden soms begeleid door zeehondjes en zeemeeuwen. Kortom een prachtig ongerept natuur gebied. Vroeg in middag bereiken we de openzee, de golven worden steeds heftiger, rond 6 pm is het echt erg en dan moeten wij zo nog 12 uur door. Het schip klappert op de hoge golven. Achter in de pub is het nog het beste uit te houden. Sommigen van ons bewapenen zich met Dramamine. Het schip gaat zo heftig op en neer dat wij besluiten niet naar de eetzaal te gaan. Sygline laat het eten naar de pub komen. Tot een uur of 10 blijven wij in de pub hangen. Waar het steeds kouder en stiller wordt. Uiteindelijk moeten wij toch struikelend als dronkelappen naar onze hut waar de bewegingen van het schip het aller heftigst zijn. We stuiteren meters op en neer maar weten het gelukkig te redden tot de volgende ochtend 6 uur wanneer het schip weer in een rustig kanaal komt. De koffers reden met gemak door de hut op en neer. Al bij al goed vanafgekomen maar geen oog dicht gedaan.
6 november, om 8 uur weer aan de ontbijttafel als of er die nacht niets is gebeurd. Het weer is aardig opgeklaard en wij worden beloond met een prachtig uitzicht. Besneeuwde bergtoppen, grote watervallen, smalle pasages, dolfijntjes, mooie witte zeemeeuwen, een scheepsvrak en een dorpje van Chileense indiananen belonen deze dag. De Chileense dorp telt ongeveer 60 huizen en er wonen nog een 40 tal gezinnen. Een klein groepje mannen, vrouwen en kinderen komen aan boord en reizen met ons mee naar Puerto Natales. Voor hun is dit de enige mogelijkheid van transport. Bij het aanleggen van het plaatsje werden de pasagiers uitgenodigd om naar beneden te gaan en te helpen met het sjouwen van proviant naar de kleine bootjes en de nieuwe passaagiers te verwelkomen. Rein met rode muts en rode jas was duidelijk herkenbaar tussen de hulpjes.
7 november, terug op vaste land, weer in de bewoonde wereld. Half uurtje terug aangekomen in ons hotel, "Bories" in Puerto Natales. 'Sochtends op de boot was het berekoud vooral toen wij door de besneeuwde fjorden voeren. Een mooi binnen varen in Puerto Natales. Het afscheid op de boot was een beetje chaotisch. Alle passagiers gingen hun eigen weg en wij gingen op zoek naar Europcar ons auto verhuur bedrijf. Een aardige Chileen genaamd Marco hielp ons met de auto, dit keer een rode 4 runner Nissan. Daarna in het centrum van het stadje in een heel leuk tentje erg lekker geluncht. Nu gezellig met z'n viertjes bij de openhaard aan de wijn en kopje thee. Uiteraard zit iedereen op internet de gemiste facebook en mail contacten te herstellen. Ha ha ........4 dagen zonder was best lang!
8 november, uitgebreid ontbeten in Bories hotel in Puerto Natales, een klein havenstadje met een prettige sfeer. We rekenen af, laden de auto in en rijden naar het stadje, nog even water kopen en "hit the road" naar onze volgende verblijf plaats, hotel del Paine in parque nacional Torres del Paine. Het grootste nationaal park van Chili. Bekend om zijn 3 torens (bergtoppen). Volgens Will, lijken de rotsen op onthoofde mensen. Een hele mooie rit, langs meren en besneeuwde bergen. Patagonie op zijn best! We boffen met het weer. Onderweg bezoeken wij de Cueva del Milodón. Indrukwekkend groot! Als je interesse hebt in de prehistorie ga er dan gerust heen. In de middag komen wij aan in de cabañas del Paine, we storten ons op een heerlijke lunch en genieten van het uitzicht.
10 november, ik heb net een hete douche genomen en doe mijn best de blog bij te werken.
Twee zeer indrukwekkende dagen achter de rug. Gisteren begonnen wij de dag met een rit door Parque Nacional Torres del Paine met prachtige uitzichtpunten en een zeer mooie landschap, uniek uitzicht op de 3 torens del Paine waar ieder in de auto hun eigen fantasie op los liet, lachen dus. Vervolgens gingen wij aan boord van de Gray Line een tour maken over de Lago Gray. Dat was best spannend want we waren al laat en moesten nog een heel stuk hardlopen om bij de boot te komen. Het was snijdend koud en moesten wij ook nog over een spannende en wiebelende hangbrug. 
Gelukkig was de boot erg modern en deugdelijk. We vertrokken al snel tegen de storm in en moesten daarbij de nodige ijsrotsen omzeilen. Het leek er biijna op dat sommigen weer zeeziek zouden worden maar gelukkig gebeurde dat niet. Op het dek werden we door de snijdend koude wind bijna weggeblazen maar we moesten perse mooie fotos maken. Eenmaal aangekomen bij de gletcher was dit een van de mooiste dingen die je mag mee maken. Waanziinnig veel fotos gemaakt en genoten van de schoonheid. De terugweg was gelukkig een stuk rustiger tot de boot weer had aangelegd. Toen moesten wij weer terug lopen door de ijzige natte en keiharde wind naar het luxe hotel met een prachtig uitzicht over het meer waar een hamburger en een glaswijn zelden zo goed hebben gesmaakt. Vanochtend gingen wij na het ontbijt een tour maken door de "Pampa's" van Patagonië.
Een zeer spannende ochtend, we hadden best nog wat benzine maar onvoldoende om de volgende plaats Calafate te bereiken. We reden al de hele ochtend in de middle of nowhere zonder een benzinestation tegen te komen. De spanning steeg! Dan maar terug naar Puerto Natales 70 km verder op om de auto vol te gooien. Ondanks de spanning genoten wij van de mooie rit, waar wij een vos, hazen, lama's, koeien, schapen, wilde paarden, roofvogels en wilde ganzen zagen. In Puerto Natales gaan wij lunchen en gooien hierna de auto vol onder veel hylariteit van 2 mannen die ons leven vergemakkelijken door ons een grote jerrycan met benzine te verkopen. Ze maken nog terplekke een trechter en nemen hun Chileense pesos blij in ontvangst. De communicatie tussen de 4 mannen, de 2 Europeanen en de 2 Chilenen verliep met handen en voeten. Komisch om te zien.
12 november, we staan relaxt op, gaan uitvoerig ontbijten en genieten van een prachtig uitzicht op de Lago Argentino. Vervolgens duiken wij het stadje Calafate in en drinken wij espresso en capuccino's, tevens geniet ik van een Argentijnse appelgebak.....mmmmm.......hierna zoeken wij een ATM op waar wij de nodige Argentijnse peso's uithaalden. Wij gaan nog snel The North Face zaak binnen waar ik de paarse Northface trui kocht, in Chili had ik dezelfde trui in het grijs gekocht en sindsdien had ik mij voorgenomen dat mocht ik de paarse ergens ter wereld tegen komen dan gaat die met mij mee. Met z'n vieren stappen wij in de Pathfinder en maken wij een dagtrip naar de Perito Moreno gletsjer in de parque Nacional Los Glaciares. Dit park staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Af en toe stoppen wij om mooie foto's te maken van de steppen en bergen en later van de gletsjer. Deze grote grote ijsvlakte van 30 km spreidt zich 5 km over het Lago Argentino. De mannen gaan vooruit goed ingepakt en met camera's op zak lopen zij helemaal naar beneden, wij vrouwen kiezen voor een langzamere tempo en zakken op ons gemak via de "trampa's" (mooie aangelegde paden) naar beneden. We volgen het pad naar strategisch geplaatste uitkijkplatforms waar we de gletsjers vanuit alle hoeken en niveau's kunnen bekijken, tevens bewonderen wij de omringende bergen en bossen.
WOW, in een woord prachtig. Weer een indrukwekkende en geweldige dag.
Ik heb momenteel zin in lekker eten, een heerlijke Argentijnse steak met groenten maar er valt best veel te schrijven over gisteren, onze reis naar Argentinie, de grens over was een heel gedoe vanwege een staking. Ook de rit naar Calafate was spannend, Ik kom misschien later hierop terug. Nu de stad in op zoek naar een El Gaucho, doei doei!
13 november, wij zitten in hotel Patagonië in Rio Gallegos Argentinië. Na het ontbijt verlaten wij El Calafate, wij rijden ongeveer 375 km door de Pampa's, wij zien struisvogels en Lama's langs de weg.Tot onze verbazing komen wij voor het eerst een wegrestaurant tegen in de middle of nowhere, we maken een capuccino, espresso en plasstop. Hit the road verder, tijdens de rit eten wij een banaan en een croissant. In de meest deprimerende stad van onze reis tot nu toe hebben wij gelukkig een goed hotel waar wij momenteel van een overheerlijke pizza genieten, een wijntje, een biertje en een cola. Vanavond vroeg naar bed, morgen gezond en vroeg weer op en "hit the road" naar Punta Arenas in Chile. By....by Argentina.
15 november, 8 am, ik word wakker in Hostal Innata in Punta Arenas een gemeente in de Chileense provincie Magallanes in het uiterste zuiden van Chili waar wij gistermiddag aankwamen. De naam Punta Arenas is afgeleid van het Spaanse Punta Arenosa ( zanderige punt ). De meeste inwoners van Punta Arenas zijn van Spaanse, Portugeese, Kroatische, Britse en Scandinavische afkomst.
Door de " Paro general" ( staking) maakten wij weer een chaotische grens oversteking mee! Hoe het hier aan toe ging is onbeschrijfelijk. Niemand snapte het meer, we hielden ons lange tijd koest en ja hoor, nogmaals hebben wij veel geluk. Als één van de eerste komen wij de grens over. Gejuich en gegil in de pathfinder toen het hek van het slot ging en wij Chili in reden, net een stelletje pubers. Naast mijn bed ligt mijn celphone, ik grijp er naar en bekijk gelijk mijn whapp,.........blij dat ik word, vandaag eindelijk het heugelijk bericht, waar ik al dagen naar uitkeek, voor de tweede keer oma geworden. De dag kan niet meer stuk! Ik neem snel een warme douche, hijs me in de nodige kleren tegen de kou en neem plaats aan de ontbijttafel waar wij het blijde bericht met Cock en Will deelden. Later op de ochtend rijden wij naar Zona Austral Franca ( freezone) waar wij schaapie en pinquintje ( recuerdo de la Patagonia) kopen voor de kleinkinderen in Nederland. In de middag maken wij een ommetje in het centrum van Punta Arenas, nemen een stevige lunch en duiken vervolgens een Chocolate café binnen voor 2 cappuccino's, 2 espresso's en ik leef mij uit op een stevige chocolade gebak, vandaag mag het zeker wel, op Finn's geboorte. Morgen vroeg leveren wij de auto in op aeropuerto Punta Arenas en vliegen wij de warmte te gemoed. Best een lange vlucht, als alles meezit komen wij iets na 2 pm aan in Santiago de Chile. 
16 november, 19.30, wij zitten in het restaurant van het Hilton hotel op de airport van Santiago Chili. Laatste fase van de vakantie, morgen vroeg met de shuttle naar de airport, 7.53 vliegen wij met Avianca 
naar Colombia. Met een tussenstop van 3 uur eer wij door vliegen naar Curacao.
